محوطهای که روزگاری شکارگاه خسرو پرویز و جولانگاهی برای تاخت و تاز اسبان شاه ساسانی و خدم و حشم او در پی شکار بود، سالهاست بلاتکلیف و رها شده و اکنون این محوطه باستانی و اطرافش به محلی برای دپوی زباله و نخاله ساختمانی بدل شده است.
تا پیش از انجام این کاوشها براساس شواهدی که در سنگ نگارههای طاق بستان وجود داشت، تصور بر این بود که این مکان فقط یک شکارگاه برای خسرو پرویز بوده، اما بعد از انجام کاوشهای باستان شناسی مشخص شد که این محوطه پیش از ساسانیان، مورد توجه پادشاهان اشکانی هم بوده است و آن ها در تلاش بودند که در این محل یک پادگان نظامی یا یک شهر را احداث کنند ؛به دور تا دور آن را با دیواری ضخیم و بلند حصار کشیدهاند، اما بنا به دلایل نامعلومی موفق به این کار نشدند و در دوره ساسانیان این محل محصور شده به شکارگاه شاهان ساسانی به ویژه خسرو پرویز بدل شد.
شکارگاه خسرو پرویز و یا به تعبیر مردم محلی همان شکارگاه که یکی از محوطه های باستانی مهم کرمانشاه به شمار می رود، سالهاست در بلاتکلیفی به سر میبرد. کاوش های باستان شناسی پس از دهه ۸۰ دیگر در آن ادامه پیدا نکرد و امروزه اطراف این محوطه باستانی به محلی برای دپو زبالهها و نخالههای ساختمانی تبدیل شده است.
اهالی محل نیز به شدت از این اتفاق نامیمون به ستوه آمده و بارها به مراجع ذی ربط از قبیل میراث فرهنگی، شهرداری و… شکایت کرده اند و در آرزوی یک پاسخ، مانده اند. بعضی ها می گویند: زمانی که با رانندگان کامیون های حمل زباله و نخاله های ساختمانی مواجه می شویم و به آنها اعتراض میکنیم، با رفتار زشت و زننده رو برو شده و از حمایت قضایی نیز برخوردار نیستیم. بد بختانه اهالی محل به جولان دادن افراد متجاهر و معتاد در فضای این یادبود تاریخی خبر می دهند و اینکه هیچ گونه امنیت جانی به ویژه در شبها برای زنان و کودکان وجود ندارد.
اینکه شکارگاه خسرو پرویز ساسانی تا چه زمانی باید در این بلاتکلیفی به سر ببرد و چه سرنوشتی خواهد داشت، موضوعی است که داریوش فرمانی مدیرکل میراث فرهنگی استان کرمانشاه در پاسخ به آن می گوید: در شرایط فعلی مهمترین اولویت برای شکارگاه حفاظت از آن است. در این راستا در سالهای گذشته اطراف آن کاملا نرده کشی شد، اما متاسفانه سارقین به نردهها رحم نکردند و بخشی از آنها را به سرقت بردند. سوال اول اینکه چه بی تدبیری موجب اتفاق افتادن این حوادث شده است؟ سوال دوم اینکه چرا هیچ جلسه سورای فرهنگ عمومی و شورای اداری خاصی برای رفع این بحران، تشکیل نمی شود؟
و سوال مهم و پایانی این است که در این شرایط خاص و وجود بحران های اقتصادی و بیکاری های جوانان کرمانشاهی متاسفانه تیتر خبرها هستند، چرا نباید محوطه های این چنینی به جای رسیدگی به شرایط نامطلوبشان، به افزایش میزان بازدیدهای گردشگران و در نهایت افزایش اشتغال پایدار بیانجامد؟ و اینکه آیا سبقه ی تاریخی و فرهنگی کرمانشاه هیچ اهمیتی ندارد؟ اینجاست که مسئولین اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان کرمانشاه باید پاسخگو باشند!
منتظر پاسخگویی مسئولین میراث فرهنگی خواهیم ماند.
/انتهای مطلب